​​​​​​

Onder begeleiding van professionals krijgen de deelnemers tijdens vijf voorbereidende workshops diepgaande info over de bezetting en het verzet en duiken ze in het leven van de mensen die er toen bij waren: burgers, Belgische en Duitse soldaten, verzetsleden. Iedere deelnemer neemt tijdens de driedaagse een bestaande naam en identiteit aan, dag en nacht.

De re-staging speelt zich af op de oorspronkelijke locaties, zonder iets aan die locaties te veranderen: een shoppingcenter blijft een shoppingcenter. Het resultaat is een re-enactment van 1940 in het Eeklo van vandaag. 

Iedere deelnemer bereidt zich voor op zijn rol, maar weet niet wat er tijdens de re-staging zal gebeuren. Enkel Lucas, de productieassistent en de dramaturge hebben zicht op het volledige plaatje. Iedere deelnemer weet wat hij moet doen (brood bakken, wapens kuisen …), maar heeft geen vaste tekst en weet niet wat de anderen gaan doen (verzetsactie, huiszoeking …).

’De bezetting’ is geen kopie van historische gebeurtenissen, maar verbeeldt het denken over die gebeurtenissen.

Vlaggen en wapens zijn geen speelgoed voor grote mensen; we kiezen bewust voor geknutselde kartonnen kopieën. We zijn niet op zoek naar authenticiteit, maar gebruiken karton als manier om te ontwapenen. We hopen dat deze voorzichtigheid besmettelijk is en de toeschouwer laat nadenken over de vernietigende kracht van taal, symbolen en beeldvorming. Wat moeten we met het verleden? 

De keuze voor het Meetjesland is niet toevallig: Lucas' overgrootouders Gerard Turpyn, Marie-Louise Wauters en grootvader Roger Turpyn waren actief in het verzet in Eeklo.

Als we uitzoomen, gaat ‘De bezetting’ ook hierover: proberen te ontdekken wat jouw plek in het groter geheel is. Nadenken over de acties van de mensen voor jou en de consequenties daarvan op jouw leven. Je bewust worden van het brede spectrum aan mogelijkheden en de verantwoordelijkheid om te kiezen.

​